پتری دیش به انگلیسی (Petri dish) از جمله ابزارهای آزمایشگاهی ظرفی بشقاب مانند از جنس شیشه یا پلاستیک با عمق کم و در دار است که زیست شناسان از آن برای کشت سلول یا خزه های ریز استفاده می کنند. نام این ظرف آزمایشگاهی از روی نام مخترع آن یولیوس ریشارد پتری ، میکروب شناس آلمانی اقتباس شده است که آن را در زمانی که به عنوان دستیار روبرت کوخ کار می کرد اختراع کرد.
ویژگی ها و انواع مختلف پتری دیش
ظروف پتری معمولاً استوانه‌ای هستند، عمدتاً با قطرهای بین 30 تا 200 میلی‌متر (1.2 تا 7.9 اینچ)، و نسبت ارتفاع به قطر آن از 1:10 تا 1:4 متغیر است. نسخه‌های Squarish نیز موجود هستند.
ظروف پتری به طور سنتی قابل استفاده مجدد بودند و از شیشه ساخته می شدند. اغلب از شیشه بوروسیلیکات مقاوم در برابر حرارت برای استریل کردن مناسب در دمای 120 تا 160 درجه سانتیگراد.
از دهه 1960، ظروف پلاستیکی، معمولاً یکبار مصرف، نیز رایج گردیدند.
ظروف اغلب با یک درب شفاف کم عمق پوشانده می شوند که شبیه یک نسخه کمی گسترده تر از خود ظرف است. درب ظروف شیشه ای معمولاً شل است.
ظروف پلاستیکی ممکن است دارای روکش‌های محکمی باشند که خشک شدن محتویات را به تاخیر می‌اندازد. از طرف دیگر، برخی از نسخه‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی ممکن است سوراخ‌های کوچکی در اطراف لبه، یا دنده‌هایی در قسمت زیرین پوشش داشته باشند تا جریان هوا بر روی کشت و جلوگیری از متراکم شدن آب وجود داشته باشد.
برخی از ظروف پتری، به ویژه ظروف پلاستیکی، معمولاً دارای حلقه‌ها و/یا شکاف‌هایی بر روی درب‌ها و پایه‌های خود هستند به طوری که در هنگام روی هم قرار گرفتن یا چسبیدن به سطح صاف توسط مکش، کمتر مستعد لیز خوردن از روی یکدیگر هستند.
ظروف کوچک ممکن است دارای یک پایه بیرون زده باشند که می توان آن را برای معاینه مستقیم روی صفحه میکروسکوپ محکم کرد.
برخی از نوع ها ممکن است شبکه هایی در پایین چاپ شده باشند تا به اندازه گیری تراکم کشت سلولی کمک کنند.
آشنایی با میکروپلیت
میکروپلیت یک ظرف منفرد با مجموعه ای از حفره های ته صاف است که هر کدام اساساً یک ظرف پتری کوچک هستند که امکان تلقیح و رشد ده ها یا صدها کشت مستقل از ده ها نمونه را به طور همزمان فراهم می کند. میکروپلیت علاوه بر ارزان‌تر و راحت‌تر بودن نسبت به ظروف جداگانه، قابلیت بررسی و بازرسی خودکار را نیز دارد.
