بورت آزمایشگاهی وسیله شیشه ای و از تجهیزات آزمایشگاهی که به شکل استوانه ای عمودی مدرج با شیری در انتها ساخته می شود. این وسیله برای ریختن حجم دقیقی از واکنشگرهای مایع در آزمایشگاه شیمی مثل سنجش حجمی (تیتراسیون) مورد استفاده قرار می گیرد. بورتها بسیار دقیق درجه بندی شده اند. بورت های کلاس A دقتی معادل 0.05 میلیمتر دارند.
شیر بورت می تواند از شیشه (بورت اسیدی) یا لوله لاستیکی (بورت قلیایی) یا PTFE (بورت تفلونی) ساخته شود.
نحوه کار با بورت آزمایشگاهی
قبل از استفاده از بورت باید آن را دو سه مرتبه و هر بار با ۵ میلی لیتر از محلول شستشو داد و هر بار صبر کرد تا محلول کاملاً از آن خارج شود.
سپس به آهستگی آن را تا بالاتر از علامت صفر از محل مورد نظر پر کرد و بعد یک بشر آزمایشگاهی زیر آن قرار داده و شیر آن کمی باز شود تا هوای محبوس در نوک آن خارج شده و سطح محلول تا آنجایی که امکان دارد دقیقاً در مقابل اولین درجه پایین بیاید.
حال ارلن مایر محتوی محلی را که هدف اندازه گیری آن است زیر بورت قرار داده و معرف قطره قطره از بورت به آن اضافه می شود.
تاریخچه بورت
تاریخچه بورت همزمان با تاریخچه تجزیه حجمی است. فرانکوس آنتونی هنری در سال 1791 بورت را اختراع کرد. ژوزف لوییس گی لوساک بورتی را ابداع کرد که دارای یک بازوی کناری بود.
او در مقاله ای با عنوان استاندارد کردن محلول های ایندیگو از دو واژه بورت و پیپت استفاده کرد. تحولی نو در روش‌شناسی و تعمیم دادن روشهای تجزیه حجمی توسط کارل فردریش موهر انجام شد. او با اضافه کردن یک گیره و یک شیر در انتها ، نسل جدیدی از بورت ها را طراحی کرد.
